Εργασία της μαθήτριας Δήμητρας Κουτσούγερα (Γ2) στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας
Οι άποικοι στην Αμερική ανέπτυξαν μια δυναμική αγροτική και εμπορική οικονομία. Η οικονομία των 13 αποικιών υπό αγγλικό έλεγχο βασιζόταν στις καλλιέργειες ρυζιού, βαμβακιού και καπνού όπως και στην εκμετάλλευση των μαύρων σκλάβων.
Η ζωή τους ήταν ομαλή. Οι άνθρωποι ζούσαν ειρηνικά με τις οικογένειες τους. Φρόντιζαν τα σπίτια τους, ασχολούνταν με την καλλιέργεια της γης, η θέση της γυναίκας ήταν στο σπίτι και η οικογένεια έπαιζε καθοριστικό ρόλο στη κοινωνική ζωή. Γενικά, οι καθημερινές τους συνήθειες, η ενδυμασία τους, η νοοτροπία τους, τα επαγγέλματα που ασκούσαν θύμιζαν την Ευρώπη.
Η ισχυρή αποικιοκρατική Αγγλία επέβαλε νέους φόρους. Η οικονομική ανάπτυξη των αποικιών έκανε πολλούς κατοίκους να δυσφορούν για την οικονομική κηδεμονία της Αγγλίας, η οποία κατήργησε αναγκαστικά τους περισσότερους φόρους αλλά διατήρησε για λόγους γοήτρου το φόρο στο τσάι. Ο φόρος αυτός υπήρξε και η αφορμή για τη μεγάλη αλλαγή στις σχέσεις των αποικιών με την παντοδύναμη Αγγλία.
Οι άποικοι αντέδρασαν βίαια επηρεασμένοι και από τις ιδέες του Διαφωτισμού για την ανεξαρτησία των αποικιών και συμβολικά προχώρησαν στην καταστροφή αγγλικών φορτίων τσαγιού. Ο λαός μην αντέχοντας την βαριά φορολογία ξεσηκώθηκε. Παιδιά νέοι, ηλικιωμένοι ανέβηκαν στα εμπορικά καράβια καταστρέφοντας με μανία όσα περισσότερα εμπορεύματα μπορούσαν, πετώντας τα με οργή στη θάλασσα.
Η ισχυρή Αγγλία αντέδρασε και επέβαλε εμπορικούς περιορισμούς στο λιμάνι της Βοστώνης και μετά από βίαιες συγκρούσεις ο Βασιλιάς Γεώργιος Γ΄ κήρυξε τον πόλεμο. Ακολούθησε μια σύγκρουση σκληρή και αδυσώπητη, ένας πόλεμος σώμα με σώμα στην ξηρά και στη θάλασσα που αποτυπώθηκε στη μνήμη, στην ψυχή των ανθρώπων και στην τέχνη της εποχής. Αρχηγός των Αμερικανών ήταν ο στρατηγός Τζορτζ Ουάσινγκτον.
Ο πόλεμος όμως ανάγκασε τους αποίκους να συνειδητοποιήσουν τα κοινά τους στοιχεία με αποτέλεσμα να γεννηθεί η αμερικανική εθνική συνείδηση. Έτσι το Κογκρέσο ψήφισε τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας στις 4 Ιουλίου 1776. Η ανεξαρτησία αυτή βάφτηκε με το αίμα πολλών ανθρώπων, όπως άλλωστε και κάθε επανάσταση!
Και ο πόλεμος ξεκινά! Η γη βράζει! Βρέχει φωτιά παντού!
Οι μέρες τρέχουν, τα χρόνια περνούν, η μια επίθεση διαδέχεται την άλλη κι ανάμεσα στα χαρακώματα σωρεύονται οι νεκροί και η λάμψη των κανονιών φωτίζει τον ουρανό. Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για το άγνωστο αύριο. Μόνο μάχεται για τη ζωή του, για τη ζωή του και για την ελευθερία του.
Ο πόλεμος συνεχίζεται και στην ξηρά και στην θάλασσα. Στην ξηρά, η ομίχλη και η καπνιά των τουφεκιών σκεπάζουν το φώς της ημέρας. Οι σιλουέτες των στρατιωτών σμίγουν καθημερινά χωρίς να μπορείς να ξεχωρίσεις τον καθένα. Είναι μονάχα μια σκοτεινή μάζα που πορεύεται στο θάνατο. Στη θάλασσα, οι εκρήξεις από τα κανόνια βροντούν στον αέρα και τα κατάρτια πέφτουν σαν πληγωμένα πουλιά!!
Γυναίκες και μάνες προσεύχονται για τους άντρες και γιους τους σφιχταγκαλιάζοντας την ιερή αμερικανική σημαία και ελπίζοντας ότι ο θρήνος θα τελειώσει σύντομα. Και ο πόλεμος φτάνει στο τέλος του με τη νίκη των Αμερικανών. Ένας πόλεμος που άφησε πίσω του πόνο, δυστυχία, εξαθλίωση, καταστροφή και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!
Η Αγγλία υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει τις 13 αποικίες το 1783 ως ανεξάρτητο Κράτος με το όνομα Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Φιλολογείν 